بررسی مواجهه شغلی رانندگان شرکت واحد اتوبوس رانی شهر تهران با ارتعاش تمام بدن

اهداف: مواجهه رانندگان با ارتعاشات یکی از آلودگی های ناشی از سیستم حمل و نقل شهری می باشد در مواجهه بدن با ارتعاش یا شوک، یک توزیع پیچیده ای از حرکتها و یا نیروهای نوسانی در داخل بدن ایجاد می شود که می تواند سلامتی و فعالیت و راحتی را کاهش دهد ومنجر به اختلالات سیستم های اسکلتی- عضلانی، عصبی- مرکزی و گردش خون شود و بیماریهای شغلی ناشی از ارتعاش را ایجاد نماید .هدف از این مطالعه بررسی توصیفی-تحلیلی مواجهه رانندگان اتوبوس های شهری تهران با ارتعاش تمام بدن بوده است. مواد و روشها: در این مطالعه پارامترهای مربوط به ارتعاش تمام بدن مانند شتاب ریشه مجموع مربعات وزن یافته فرکانسی ، شتاب معادل کلی، میزان دوز ارتعاش و فاکتور قله به صورت مجزا در سه جهت (x,y,z) در 80 اتوبوس در 5 نوع مختلف که به صورت تصادفی انتخاب گردیده بودند اندازه گیری شد و نتایج بدست آمده با استاندارد (1997):2631iso مقایسه شد و در نهایت زمان مجاز رانندگی برای اتوبوس های مختلف محاسبه گردید. یافته ها: شتاب ریشه مجموع مربعات وزن یافته فرکانسی در محورهای (yو x) در تمامی اتوبوس ها در زیر ناحی? هشدار سلامتی(health caution zone) (46/0 ) و در محورz در ناحی? هشدار سلامتی (93/0 46/0) می باشد و شتاب معادل کلی در اتوبوس نوع ایکاروس(m/s² 95/0) در بالاتر از ناحی? هشدار سلامتی (93/0 ) و در بقی? اتوبوس ها در ناحی? هشدار سلامتی مطابق با استاندارد (1997):2631 iso می باشد ، میزان دوز ارتعاش در تمامی اتوبوس ها کمتر از حدود پایین( 5/8> vdv ) وبالای (17>vdv) ناحیه هشدار سلامتی می باشد و فاکتورقله نیز در تمامی اتوبوس ها نیز کمتر از میزان حد آستانه (5/9 )پیشنهادی توسط استاندارد (1997):2631iso می باشد . زمان مجاز رانندگی در تمامی اتوبوس ها کمتر از 8ساعت کاری روزانه رانندگان بدست آمد و درنهایت می توان بیان نمود که به ترتیب اتوبوس ایکاروس بیشترین و اتوبوس مان کمترین میزان شتاب ارتعاش، فاکتور قله و میزان دوز ارتعاش را به خود اختصاص می دهند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، امکان ایجاد خطرات بالقوه بهداشتی دررانندگان تمامی اتوبوس ها وجود داشته بنابراین بایستی مدیریت های ایمنی و بهداشتی و خریداتوبوس های جدید و کاهش ساعات کاری و افزایش زمان استراحت مورد توجه قرار گیرد.